Soorten apen, primaten en apen

De ontdekte aap werd voor het eerst waargenomen door wetenschappers in 2007 in de Braziliaanse staat Amazonas en is gerelateerd aan de Tamarín apen. Het kleine aapje, dat meestal grijs en bruin is en 213 gram weegt, is genoemd naar de wetenschappelijke naam Tamarín mura, door de inheemse Mura-stam van het Purus- en Madeira-stroomgebied, waar de nieuwe soort werd gevonden . De exemplaren van de kleine aap zijn ongeveer 24 centimeter lang en hebben een staart van 32 centimeter. "Deze nieuwe aap beschreven, laat zien dat er zelfs vandaag nog belangrijke ontdekkingen van dieren in het wild kunnen worden gedaan," zei in een verklaring van WCS Fabio Rohe, hoofdauteur van een studie, gepubliceerd in de Society for the Conservation of Wildlife (WCS). ) die de nieuwe ontdekking bevestigt.

De gibbons, of minder belangrijke apen, zijn nauw verwant aan mensen en mensapen. Wetenschappers schatten dat ze van dezelfde tak komen in de evolutie die zo'n 22 miljoen jaar geleden uitstraalde of scheidde van die van de mensapen. Het fysieke aspect van gibbons lijkt erg op dat van apen maar heeft geen staart. Dankzij hun lange armen zijn deze primaten zeer wendbaar opknoping en springen tussen de takken van bomen. Alle gibbons die tegenwoordig bestaan ​​zijn inheems in Azië. De distributie strekt zich uit van India tot de eilanden Borneo, Sumatra en Java.

Geslacht van de apen van de Oude Wereld, subfamilie colobinae, familie cercopithecidae, levend in de bossen van Afrika. Het bestaat uit acht soorten: C. angolensis (Angolan colobus), C. badius of C. rufomitratus (rode of bay colobo), C. guereza (Guereza colobus of oosterse zwart en wit), C. kirkii (Kirk colobus), C. polykomos (colobus koning of western zwart en wit), C. satanas (zwarte colobus) en C. verus (olijf colobus). Sommige auteurs herkennen de Procolobo als een afzonderlijk geslacht en vervolgens wordt de olijf-colobus herkend als de soort P. verus.

DISTRIBUTIE: De Siamang (Hylobates syndactylus) is inheems in Azië. De distributie omvat het Maleisische schiereiland en het eiland Sumatra. HABITAT: Het leeft in de regenwouden. Het wordt gezien in primaire en secundaire vegetatie. SOCIALE STRUCTUUR: het wordt onderhouden in groepen die tellen van twee tot tien personen. TOEGANGSGEBIED: Ze gebruiken actiegebieden van 15 tot 50 hectare. COMMUNICATIE: 's Morgens verspreidt het hoge vocale geluiden om zijn aanwezigheid aan te kondigen. VOEDSEL: Het voedsel bestaat uit bladeren, fruit en ongewervelde dieren. BESCHRIJVING: Het gewicht varieert van 10,0 tot 14,7 kg.

De neusgat-aap (Nasalis larvatus) is een soort van catastrofe van primaten van de familie Cercopithecidae. Het is herbivoor en wordt alleen gevonden op het eiland Borneo, in Zuidoost-Azië. Deze aap behoort tot de onderfamilie van Azië langurs en is de enige race van het geslacht Nasalis. Eet scheuten en bladeren. Hij reist meestal langs de bomen, maar hij is ook een goede zwemmer, in staat om diepe kanalen over te steken om voedsel te halen of te ontsnappen aan gevaar. Het verlies van zijn natuurlijke habitat, evenals de jacht hebben veroorzaakt dat deze soort met uitsterven wordt bedreigd, het is alleen bekend van het bestaan ​​van 7000 exemplaren.2

De grijze wollige aap is inheems in Noord- en Zuid-Amerika. De distributie omvat zuidoostelijk Venezuela, centraal en zuidelijk Colombia, het Amazonegebied van Ecuador en Peru, ten noorden van Bolivia en ten westen van het Amazonebekken van Brazilië. Het leeft in de tropische oerwouden van primaire vegetatie. Deze bossen zijn te vinden in gebieden die overstromen en in gebieden die niet overstromen (vaste bodem). Het heeft de voorkeur om in de bomen op een hoogte van 16 tot 18 meter boven de grond te blijven. Het is gedocumenteerd tot 3000 meter hoogte. Het wordt onderhouden in groepen die kunnen tellen van 5 tot 70 personen. Deze groepen hebben actiegebieden van 400 tot 1100 hectare. Het voedt zich met vruchten. Vul uw dieet aan met bladeren, bloemen, zaden en een dier dat u vangt. Van lengte in het lichaam en de kop bereikt 46 tot 65 cm. De staart meet 53 tot 80 cm. Het gewicht is 3,5 en 10 kg.

De brulaap is een van de grootste en zwaarste apen in de Nieuwe Wereld; Ze meten tussen 56 en 92 cm lang, de staart niet meegerekend, en hun gewicht varieert tussen 4 en 10 kg. De vacht is ruw, dik en bedekt het hele lichaam, behalve het uiteinde van de staart, dat naakt is in zijn distale en ventrale deel. De staart van de huilende aap wordt gebruikt als een grijporgaan en het haarvrije gebied helpt het dier de takken van de bomen beter te grijpen. Ze herkennen elkaar heel goed door hun blote, donkergekleurde gezicht, met een baard van zwart haar dat aan de hals hangt, een brede onderkaak en een gezwollen nek. Haarkleur varieert afhankelijk van het individu en de leeftijd, maar is over het algemeen gelig, roodbruin of zwart.

De dorsale delen van de ringstaartmaki zijn grijsachtig bruin, de buikdelen zijn witachtig en de staart is geringd in zwart en wit. De handpalmen en de voetzolen zijn lang, glad en leerachtig, zorgen voor een goede grip op gladde rotsen, hun grote voet is aanzienlijk kleiner dan bij de andere soorten die traditioneel als Lemur worden geclassificeerd en die meer boom, het karakteristieke kenmerk is zijn lange en borstelige staart, is verdeeld in zwarte en witte strepen. Volwassenen kunnen een lichaamslengte bereiken tussen 45 en 50 centimeter en een gewicht van 3,5 kilogram. Hun staarten zijn langer dan hun lichaam, ze meten tot 56 cm. Het heeft klauwen aan de tweede vinger van zijn achterpoten die hij gebruikt om zichzelf te verzorgen. Levensduur: De ringstaartmaki wordt geschat op een levensduur van ongeveer 15 jaar, hoewel sommige auteurs op 20 jaar wijzen.

De bonobo (Pan paniscus), ook wel pygmy chimpansee (of minder vaak sierlijke chimpansee of dwergchimpansee genoemd), is een van de twee soorten die het geslacht van chimpansees vormen, Pan. De andere soort van het geslacht Pan is Pan troglodytes, of gemeenschappelijke chimpansee De bonobo werd voor het eerst ontdekt in 1928 door de Amerikaanse anatoom Harold Coolidge, die een schedel presenteerde in het museum van Tervuren in België waarvan werd aangenomen dat het tot een jonge chimpansee behoorde. De verdienste van de ontdekking van de bonobo als een gedifferentieerde soort wordt echter toegeschreven aan de Duitse Ernst Schwarz, die de ontdekking in 1929 publiceerde. De soort onderscheidt zich door de neiging van zijn individuen om soms rechtop te staan, vanwege hun matriarchale en egalitaire cultuur, en voor de overheersende rol van seksuele activiteit in hun samenleving.

De spin aap, ook wel coatá genoemd, is de naam van de apen van het geslacht Ateles, gekenmerkt door hun lange ledematen en buitengewone behendigheid. Het brein van de spin aap is groot en vertoont enige gelijkenis met dat van de superieure apen uit de Oude Wereld. Het lichaam van de spin aap is bedekt door een grijsachtig gele, zwarte, bruine of bruine vacht, die lichter is in de lagere delen en de ogen worden begrensd door een witte ring die hen een karakteristiek uiterlijk geeft.

Tarsiers zijn boombepprimaten die leven in de bossen van Indonesië, Borneo en de Filippijnse eilanden en Celebes. Het zijn kleine dieren, kleiner dan een rat, harig en met dunne ledematen. De vacht is grijsachtig bruin en de kop is groot en rond. De tarsero wordt gekenmerkt door twee enorme ogen, omdat de tarseros nachtdieren zijn. De snuit is kort en de oren lang en afgerond. De vingers en tenen zijn erg lang; eindigen ook in een verbreding die een soort zelfklevend kussen is dat het dier dient om de takken en stammen van bomen te grijpen. De staart is lang en eindigt in een plukje haar. De achterste ledematen zijn erg ontwikkeld; dit vormt een aanpassing aan de sprong, de manier waarop de spookdier zich van de ene boom naar de andere verplaatst. Tarsiers voeden zich voornamelijk met insecten, hagedissen en spinnen. Het zijn solitaire dieren en de reproductie vindt plaats op elk moment van het jaar; het vrouwtje stopt een enkel kalf. De drie meer gespierde soorten zijn de Maleiers spookdier, de Filippijnse spookdier en het spookachtige spook, ook wel bosgeest, spookaap of spookdier van de Celebes genoemd.

De mandril (Mandrillus-sfinx) is een species van primatencatarrhine van de familie Cercopithecidae (apen van de Oude Wereld). De baviaan is verwant aan de bavianen en nauwer met de denim. Mandril en denim werden in het verleden ingedeeld in het geslacht Papio, maar later leidde onderzoek ertoe dat ze werden gescheiden in een geslacht van henzelf, Mandrillus. Met een gewicht tot 55 kg zijn de grootste apen ter wereld (de mensapen niet meegerekend). Het verspreidingsgebied omvat het westen van de tropische zones van Afrika, van Equatoriaal Guinea tot Congo.

Voedingsfunctie: Primaten zijn afkomstig van zoogdieren met voornamelijk insectenetende diëten, maar op dit moment kunnen deze worden onderverdeeld in drie voedingsgroepen: frustivoren, folivoren (die zich voeden met bladeren en scheuten) en insecteneters. Een soort die als insectenetende plant wordt beschouwd, voedt zich echter niet uitsluitend met geleedpotigen, bijvoorbeeld de kever, voedt zich met insecten met 78%, maar vult zijn dieet aan met fruit (18,5%), boomsap (4, 8%) en bloemnectar (0,3%). De gewone chimpansee, die meestal vegetarisch is, mist de kans niet om op andere apen te jagen om een ​​deel van het eiwit te verkrijgen. Deze diëten houden verband met de aanpassingen in de dentitie en darmen die zich gedurende de gehele evolutionaire geschiedenis hebben ontwikkeld. Voedingsmiddelen in leefgebieden van primaten variëren aanzienlijk gedurende het jaar, zowel in overvloed als in verspreiding, wat een implicatie heeft op de activiteitsdomeinen. Meestal hebben de folivores een groter oppervlak dan de frogivores. De brullende apen zwerven bijvoorbeeld op zoek naar voedsel over een gebied tussen 4 en 60 km, terwijl frugivore eekhoornapen (Saimiri boliviensis) gebieden tussen 63 en 130 km bezetten, tot territoria van 250 ha. Reproductiefunctie: het zijn de vrouwtjes die seksuele activiteit initiëren. Wanneer ze hun periode van vruchtbaarheid of warmte ingaan, proberen ze de mannen te verleiden, te pronken, te 'flirten' en zich onderdanig te tonen. In dat klimaat van romantiek is er geen man om weerstand te bieden, en na de eerste fysieke contacten hebben ze seks en copuleren.

Het is een typische makaak, gebruikelijk uit Afghanistan in het noorden van India en Zuid-China. De mannetjes groeien en bereiken een hoogte van 60 cm, met een staart van ongeveer 30 cm. Ze presenteren seksueel dimorfisme; de mannetjes kunnen tot 6 kg wegen; de vrouwtjes tot het midden en meet 40 cm. Ze hebben een kleur die varieert van bruin tot grijs, met een roze gezicht. Ze hebben een levensverwachting van ongeveer 25 jaar. Er zijn geen ondersoorten bekend

Papion is een geslacht van catarreine-primaten van de familie Cercopithecidae, vulgair bekend als bavianen of papionen. Echter, soms strekt deze naam zich ook uit tot de leden van het geslacht Theropithecus zoals de gelada en zelfs de mandril. Met uitzicht op deze twee apen zijn ze de grootste apen van de Oude Wereld, de meest omvangrijke primaten in feite, met uitzondering van de mensapen en de kleinere apen.

De Capuchin-apen zijn leden van het Cebus-geslacht van Platyrrhine-primaten uit Midden- en Zuid-Amerika; Ze danken hun naam aan de kapucijner monniken, van wie de kap een kleur heeft die lijkt op de haren rond het gezicht van deze apen. De kapucijnen zijn klein, meestal ongeveer 45 cm lang, met een grijpstaart die rond de takken windt om te helpen bij de beweging rond de bomen. Er wordt aangenomen dat de Capuchin-aap de intelligentste apen van de Nieuwe Wereld is, hij verkent graag en wanneer hij in gevangenschap wordt waargenomen, reduceert hij de gevonden dingen vaak in stukken. Over het algemeen is de jonge aap lichter dan de volwassene, de staart is even lang als het lichaam. Normaal leeft het in een kudde, dus wanneer gevangen kapucijnen worden vrijgelaten, wordt het altijd als een groep gedaan.

Sifaka is een veel voorkomende naam voor twee of drie soorten primaten met betrekking tot maki's en indris. Een van hen, de Verreaux sifaka, weegt iets minder dan 4 kg en woont in de droge bossen van westelijk Madagaskar. Alles is van een witte tint, met bruine of zwarte vlekken op het hoofd. De tweede soort, de diadeem sifaka, weegt ongeveer 6,5 kg en leeft in de regenwouden van Oost-Madagaskar. De sifaka's brengen bijna al hun tijd door in de bomen, voeden zich het hele jaar door met bladeren en wanneer er vruchten zijn. Ze maken spectaculaire sprongen van boom tot boom, stoten zichzelf uit de slurf met hun lange achterpoten en draaien dan 180 ° in de lucht om naar de volgende boom te kijken. Tijdens deze sprongen, die maximaal 10 m lang kunnen zijn, moet u de staande positie behouden met behulp van de lange staart. Het atletisch vermogen van de sifaka in de bomen staat in contrast met zijn onhandige beweging in de grond. De sifaka's zijn diurnale dieren en leven in groepen van maximaal 9 individuen, waaronder verschillende vrouwtjes in de kweekfase. Over het algemeen heeft elke vrouw een enkel nest. Het is bewezen dat de Sifakas tot 25 jaar in gevangenschap leven. Net als andere lemuren worden ze bedreigd als gevolg van de vernietiging van hun leefgebieden. Hoewel sommige populaties relatief stabiel zijn, zijn er andere die met onmiddellijke uitsterving worden bedreigd.

De gorilla leeft in tropisch Afrika, in de vochtige bossen van de laaglanden en bergen. Af en toe leven ze in bamboewouden tot 3.500 meter hoogte. Voortplanting Na een draagtijd van acht of negen maanden is er een babygorilla geboren. De jongeren zijn volledig afhankelijk van hun moeder. Ze beginnen plantaardige voeding te eten op twee en een halve maand. Stop elke vier jaar. Natuur Ondanks de faam die de gorilla heeft, behoort hij tot de zachtaardigste en tolerantste apen. Ze lopen met de knokkels van hun handen en plaatsen de hele zool van de voet op de vloer. Ze communiceren via een brede vocabulaire en zenden zo'n 22 verschillende geluiden uit. Intelligentie De mentale capaciteit van de gorilla wordt nog steeds bestudeerd vandaag. Hij is niet zo nieuwsgierig en prikkelbaar als zijn naaste verwant, de chimpansee, hoewel de gorilla een grotere toewijding en een betere remanaat vertoont bij het oplossen van problemen, en eerder een taak zonder belang zal ontwikkelen dan een andere waarin hij kan krijgen een beloning De gorilla is ook in staat om sommige geometrische figuren van anderen beter te onderscheiden dan de chimpansee. Na enige successen met de chimpansees bereikten de onderzoekers hun aandacht in het midden van de jaren zeventig toen ze probeerden via gebarentaal met de gorilla te communiceren; Een vrouwelijke gorilla heeft meer dan honderd woorden leren kennen en verwerken.

Zijn lichaam bereikt een lengte van 25 tot 30 cm en de niet-gevoelige staart meet 35 tot 41 cm. Hij weegt tussen 300 en 500 g. Het heeft lange witte snorren. Het leeft in hiërarchische territoriale groepen van maximaal vijftien personen met een gemiddeld actiegebied van 30 hectare, soms geassocieerd met zijdeaapjes van andere soorten. Ze zijn overdag en bewegen behendig grote afstanden, van tak naar tak of vallen van een hogere hoogte. In elke groep zijn er ten minste twee mannen en een vrouwelijke partner met alle mannetjes in de groep. De draagtijd is 140 tot 150 dagen en een of twee jongen die minstens drie weken afhankelijk zijn van de moeder voordat ze de onafhankelijkheid verwerven. De mannetjes helpen bij het fokken door de jonge te laden, die de moeder een half uur, elke drie uur geven voor borstvoeding. Ze voeden zich voornamelijk met fruit en ook met nectar, sap, bloemen, bladeren, insecten, kleine gewervelde dieren en vogeleieren.

De chimpansee, simiaan van equatoriaal Afrika. Vanwege de fysieke en genetische structuur van de chimpansee, wordt het beschouwd als het dier dat het meest verwant is aan de mens. Er zijn twee soorten: de gewone chimpansee en de bonobo of pygmy chimpansee. De eerste wordt verdeeld vanuit Sierra Leone en Guinee, aan de Atlantische kust, naar de Tanganica- en Victoria-meren, in het oosten; de tweede is alleen te vinden in het oostelijke deel van het stroomgebied van de Congo. Wetenschappelijke naam: Pan troglodytes Familie: Hominiden Order: Primaten Klasse: Zoogdieren Identificatie: Robuust lichaam, armen langer dan de benen, grote oren en outs, zwarte vacht, kleine neusgaten. Grootte: Hoofdlichaamslengte, 74-96 cm; mannen hoger dan vrouwen. Gewicht: Vrouw, 32-47 kg (tot 80 kg in gevangenschap); man, 40-60 kg (tot 90 kg in gevangenschap). Verspreiding: west en midden van het equatoriale Afrika ten noorden van de Congostroom, van Guinee-Bissau tot Ivoorkust, en van Kameroen en Gabon tot de westelijke Grote Meren. Habitat: vochtige oerwoudgebieden, zowel vlak als bergachtig, tot 3.000 m hoogte, en mozaïeken of gemengde bos- en savannegebieden. Voeding: Zeer gevarieerd, maar voornamelijk vleesetende en insectenetende; soms omvat het bladeren en, in voorkomend geval, kleine of middelgrote zoogdieren. Voortplanting: één jong per nest na 200-260 dagen zwangerschap (gemiddeld 230).