De beste adelaarsoort ter wereld

Het is een soort van falconiforme vogel van de Accipitridae-familie die wijdverspreid is in Zuid-Amerika, waar het mogelijk is om het vanuit Panama naar het centrum van Argentinië te observeren.

Het is een soort van falconiforme vogel van de familie Accipitridae. Geschatte grootte tot 50 cm, met de onderste delen vrij en de bovenste grijs. Het wijfje onderscheidt zich door de schouders en een deel van de rug van tan, hoewel soms die kleur in onvolgroeid wordt gezien. Het onderscheidt zich door de witte staart met horizontale zwarte dunne strepen en een subterminale zwarte band op de staart. Het doorloopt verschillende fasen in zijn ontwikkeling, variërend in kleuren tussen grijs, rufous en bruin. Hij is een zeer goede jager, hij leeft in de buurt van struiken, bossen, ongevallen op grote hoogte en beboste vlaktes. Het voedt zich met kleine zoogdieren, reptielen, kleine vogels, ongewervelde dieren en amfibieën die niet groter zijn dan een konijn. Om te jagen, vliegt het rond zijn doel en begint schuin over het doel om het te raken met zijn krachtige klauwen. Tijdens het vliegen ontvouwt het de vleugels over de hele lengte, vergelijkbaar met de gieren. Het leeft in heel Zuid-Amerika en in verschillende hoogtes, hoewel het vaker voorkomt in de kustgebieden en de lagere delen van de Andes.

Het is een soort van falconiform vogel van de familie Accipitridae van korte maar scherpe tip, vleesetend en het verenkleed is wit met zwart en soms geel. In de zomer worden ze verdeeld over het oosten van Noord-Amerika, tot in het uiterste westen van Alberta en Texas; daarna trekken ze in de winter naar het zuiden naar de Neotropics in Mexico, ten zuiden van Brazilië. Verschillende van zijn ondersoorten in het Caribisch gebied zijn endemisch en migreren niet. De volwassene meet 34 tot 45 cm, weegt 265 tot 560 g en een spanwijdte van 8 tot 10 dm. Zoals met de meeste roofvogels, is het vrouwtje iets groter dan het mannetje. De volwassene heeft een donkerbruine kleur en uiteindelijk zwarte en witte banden in de staart. Er zijn lichtere vormen die worden verward met Buteo lineatus, maar die soort heeft meer lijnen in staven en in vleugels. Het heeft relatief korte, brede vleugels. Ze jagen door te wachten op een baars en hun prooi te bekijken, en aanvallen door snel af te dalen. Ze achtervolgen zelden hun prooi tijdens de vlucht. Variabele voeding, kleine zoogdieren, zoals knaagdieren zijn hun normale prooi. Meer dan andere Noord-Amerikaanse buizerds, amfibieën, reptielen, insecten en andere ongewervelde dieren zijn belangrijke prooien. Vogels, zelfs van hun eigen grootte (hoewel meestal veel kleiner), worden ook met succes gejaagd.

Het is een soort van falconiforme vogel van de Accipitridae-familie die wijd verspreid is in de Neotropische regio (Ibero-Amerika), waar het mogelijk is om het te observeren van Mexico tot Argentinië, door Midden-Amerika en een goed deel van Zuid-Amerika.

Het is een soort van falconiforme vogel van de familie Accipitridae, de enige van het geslacht Harpyopsis. Het is een vogel van grijsachtige prooi endemisch naar Nieuw-Guinea, waar het leeft in natuurlijke tropische bossen op grote hoogte. Het is het maximale roofdier in zijn habitat. Het voedt zich voornamelijk met phalangéridos (in de lokale taal kapuline genoemd). Het is een van de grootste adelaars, vaak meer dan 90 cm lang. De vrouwtjes zijn iets groter dan de mannetjes. De Nieuw-Guinea arend is grijsachtig van kleur met bruine highlights, hij heeft een volledige top, brede vleugels, sterke snavel en een brede iris. De staart is lang en afgerond, wit onderaan. Hun sterke naakte ledematen hebben scherpe klauwen.

Het is een soort van Falconiformes-vogel van de Accipitridae-familie die op grote schaal wordt gedistribueerd van Alaska naar de Antillen. Het is een van de meest voorkomende roofvogels en het meest gebruikt in de valkerij in Noord-Amerika. Het verenkleed van juveniel en volwassen is zeer vergelijkbaar voor alle ondersoorten, hoewel deze laatste meestal de breedste vleugels en de kortste staart hebben; de enige belangrijke variaties tussen jonge exemplaren en volwassenen zijn de kleur van de staart (deze is nog niet rood) en de buikband die meestal opvallender is bij jonge mensen dan bij volwassenen van dezelfde ondersoort. De mannetjes en de vrouwtjes zijn vergelijkbaar in termen van verenkleed. De roodstaartbuizerd dankt zijn naam aan de kleur van het bovenste oppervlak van zijn staart, een toon die varieert van een oranjerood of zelfs lichtroze tot een dieprode kleur, en die normaal verschijnt uit het jaar of de tweede herfst met de eerste rui, in sommige gevallen helemaal in de tweede rui. In de overgrote meerderheid van volwassen exemplaren aan het einde van zijn staart verschijnt een brede en donkere band van zwarte kleur. Het onderste oppervlak van zijn staart is intens wit, wat in sommige exemplaren een zilveren kleur wordt. Als een van de meest voorkomende roofvogels in de Verenigde Staten, is het niet verwonderlijk dat het ook een van de roofvogels is die het meest wordt gebruikt in de valkerij buiten Spanje, vooral in Noord-Amerika en het Verenigd Koninkrijk, zowel door beginners als bekende meesters van de valkerij, plus vaak gebruikt te worden in tentoonstellingen.

Het is een soort van falconiforme vogel van de familie Accipitridae. Het is een raptor gespecialiseerd in het jagen op slangen en andere reptielen. Het is een grote roofvogel met een lengte van 62 tot 70 cm en een spanwijdte van 166-188 cm, waarbij mannetjes kleiner zijn dan vrouwtjes. Contrast het bruin van de rug met het wit met donkere balken van de lagere delen. De vleugels zijn lang en breed. Het heeft een gestreepte staart, een recht uiteinde en een brede kop met een donkere kap op de borst. De ogen hebben gele iris en hun voorkomen is meer frontaal dan bij andere dagelijkse roofvogels. Op grote schaal verspreid in Europa, de winter in Sub-Sahara Afrika tussen september en april. In het oosten strekt het zich uit tot India, waar zijn aanwezigheid het hele jaar door wordt behouden. Het bevindt zich in open gebieden met een mediterraan klimaat, met laag kreupelhout, braakliggende terreinen en open plekken, dicht bij de bosmassa's waar het broedt. Hij geeft de voorkeur aan zones op minder dan 2000 meter boven de zeespiegel en met weinig regenval, omdat deze omstandigheden gunstig zijn voor de aanwezigheid van de ophidianen waarvan hij hoofdzakelijk voedt.

Het is een soort van falconiform vogel van de familie Accipitridae de enige van het geslacht Busarellus. Het is wijd verspreid in de Neotropical Regio, van Mexico tot Uruguay (waar de aanwezigheid onzeker is). De populatie wordt geschat op 100.000 tot 1.000.000 exemplaren.

Het is een soort van Falconiformes-vogel van de Accipitridae-familie die door bijna heel Amerika wijd wordt uitgebreid. Het kan worden gevonden van het noorden van Argentinië tot Texas.

Het is een soort falconiforme-vogel uit de Accipitridae-familie die vanuit het zuiden van de Verenigde Staten naar Bolivia, Paraguay en Brazilië leeft. Bij beide geslachten is het verenpak bijna helemaal zwart, behalve de laatste veren onder de vleugels, heeft korte gele poten en een gele snavel met zwarte punt, de jonge exemplaren hebben een lichtere kleur. Het voedt zich met kuikens van vogels, kleine zoogdieren en kleine reptielen. Het leeft in bergen, open velden en in de buurt van rivieren en lagunes. Nest in de hoge bomen, waar hij een platform bouwt gemaakt van stokken en riet, het vrouwtje plaatst 2 witte eieren.

Het is een soort van valkachtige vogel van de Accipitridae-familie van Amerika. In de zomer woont het in grote delen van Canada, de Verenigde Staten en Mexico, waar het de winter doorbrengt in Zuid-Brazilië, Uruguay, Chili en de Argentijnse Pampa. Het is een grote roofvogel met brede en lange vleugels, opvallende borststreep en staart met smalle strepen, punten van de donkere remiges (normale fase). Het gewicht is ongeveer een pond. Het Hawk-dieet van Swainson varieert afhankelijk van het seizoen; in het broedseizoen voedt het zich voornamelijk met zoogdieren (konijnen, prairiehonden en vleermuizen, onder andere), terwijl het in het niet-broedseizoen voornamelijk voedt met insecten (sprinkhanen, libellen, sprinkhanen en kevers), andere ongewervelden, zo nu en dan zoogdieren (knaagdieren) en vogels. Zijn meest voorkomende jachttechniek is om te lanceren van een baars, neemt ook insecten in de lucht. Je kunt ook insecten vangen als ze ongemakkelijk op de grond lopen. Hoewel wordt aangenomen dat het tijdens de vlucht van het zuiden van de Verenigde Staten naar Zuid-Amerika niet wordt gevoerd, is het onwaarschijnlijk dat het tijdens de vlucht niet zal worden gevoed. Er zijn records voor Colombia van sprinkhanenbevindingen in het maaggehalte van een van deze haviken.

Het is een soort van falconiforme vogel van de Accipitridae-familie van de Neotropische regio. Het is geïsoleerd in Guatemala, Belize, El Salvador, Honduras, Nicaragua, Costa Rica, Panama, Colombia, Venezuela, Guyana, Suriname, Frans Guyana, Brazilië, deze Andes uit Ecuador, Peru, Paraguay, Bolivia, ten noorden van Argentinië.

Het is een soort van Falconiformes-vogel van de Accipitridae-familie die in een groot deel van Amerika leeft. Het is een kleine busardo, ongeveer 16 cm lang en 90 cm lang. De mannetjes met een gemiddeld gewicht van 400 g en de vrouwtjes rond de 500 g, maar het verschil in grootte is kleiner dan bij de meeste roofvogels en de geslachten zijn niet te onderscheiden in het veld. Het heeft brede afgeronde vleugels, waarvan de uiteinden naar boven krommen tijdens het opstijgen, en een brede staart, die ondanks de algemene naam van de vogel, een gemiddelde lengte van een busardo heeft in verhouding tot het lichaam. Zijn claim is een scherpe kreet vergelijkbaar met die van andere roofvogels. De heldere vorm heeft een donkerbruine achterkant. De onderste delen zijn wit, behalve dat de staart en de vluchtveren donkergrijs zijn, geband. Het onrijpe verenkleed is vergelijkbaar met dat van volwassenen, maar het gezicht heeft vlekken, en de staartstaarten zijn van gelijke breedte, terwijl de volwassene een verdikking heeft nabij het puntje van de staart.

Het is een soort van falconiforme vogel van de Accipitridae-familie die in vochtige tropische klimaten leeft uit Zuid-Mexico, Trinidad, Tobago, Zuid-Peru en Argentinië. Bouw grote nesten die in bomen uitsteken. Het is een middelgroot tot groot roofdier met een lengte van 60 tot 70 cm en een gewicht van ongeveer 1,2 kg. Het heeft een donkerbruine of chocolade rug en satijnachtige zwarte vleugels, enigszins groter dan die van een havik; de lagere delen met een mooie gemêleerd in dikke zwarte en witte banden; een paar zwarte "snorharen" die een witte gorget begrenzen, en een zwarte top die oprijst als hij wordt opgewonden. De poten zijn stevig en leerachtig, met nagels van aanzienlijke omvang, bevederd tegen de romp. De lange snavel en de amberkleurige ogen omlijst door diepe boogvormige bogen lijken op het hoofd van een adelaar. Tijdens de vlucht, tonen de brede en ronde vleugels evenals de staart een ontwerp in banden van kleur gelijkend op dat van andere roofvogels. Hun prooi bestaat voornamelijk uit vogels (van de grootte van de duif tot die van een reiger, langs hanen, ara's en toekans), maar ook uit kleine en middelgrote zoogdieren, reptielen en ongewervelde dieren.

Het is een soort van falconiforme vogel van de Accipitridae-familie die leeft van het Middellandse-Zeebekken tot Zuidoost-Azië. Het is een dagrover van ongeveer 70 cm lang, met een gewicht van 1,6 tot 2,2 kg. Groot en sterk van uiterlijk, volwassenen hebben lichtbruine rug en lichtere, geelachtig witte onderkanten met donkere lijnen. Jachtkonijnen, duiven, patrijzen en hagedissen. Het broedt op rotsachtige muren, zelden op bomen.

Het is een soort van valkachtige vogel van de familie Accipitridae afkomstig uit Zuid-Amerika, die met uitsterven bedreigd wordt door stroperij en vernietiging van zijn leefgebied. Het is groot en bereikt het vrouwtje van 80 tot 85 cm en het mannetje van 75 tot 79 cm lang. Het heeft lange en brede vleugels en de staart snijdt. Het hoofd is grauw, met een prominente en gevoede top. De rug is grijsachtig en de grijze buik is gemêleerd met bruin. De vleugels zijn leigrijs, donkerder dan het lichaam, met de zwarte punt. De staart is donker, met een zeer duidelijke witachtige band in het middengedeelte, een zwarte onderrand en de witte punt. De snavel is zwart en de was geel, net als de benen. Het juveniele verenpak is meer bruin, met de donkere rug, het hoofd, de keel en de witachtige buik met bruine strepen. Het voedt zich met zoogdieren, knaagdieren en reptielen, zonder het aas te verwaarlozen. Leef alleen of in paren. Bouw het nest op de top van de bomen met grote takken, meestal op een nest van gewone papegaai, en vorm een ​​stevige basis die bedekt is met veren en kruiden. Het vrouwtje legt een enkel ei, wit gespikkeld grijs en oker.

Het is een soort van falconiforme vogel van de familie Accipitridae. Het is een roofvogel verspreid over sub-Sahara Afrika en het zuiden van het Arabische schiereiland. Het is een groot dier. Het meet 75 tot 95 cm lang en weegt 3 tot 6 kg. De spanwijdte kan 2,5 m bereiken. Ze zijn meestal zwart met een opvallende witte V op hun rug. Juvenielen zijn normaal gesproken lichter, donkerbruin met een zwart gezicht. Het vrouwtje legt normaal gesproken twee romige witte eieren, waarvan na 45 dagen de kuikens uitkomen.

De beschermde adelaar is een roofvogel die in Zuid-Amerika woont. Het meet tussen 70 en 90 cm, waarbij het vrouwtje groter is dan het mannetje. Het heeft een wit ventraal gebied, met dunne zwarte stroken en een zwarte rug met grijze veren op de vleugels. Het leeft in bergen of heuvels waar het op de loer ligt voor de prooi, die bestaat uit zoogdieren zoals hazen, vogels, slangen of aas. Het nestelt zich in hoge bomen of in rockies. De vlucht is zeer karakteristiek, van korte vleugels en met de staart zeer rechtopstaand.

Het is een roofvogel in de orde van Falconiformes, behorende tot de familie van accipítridos (eagles, haviken, buizerds en vliegers, onder anderen). Het is een middelgrote vogel die leeft vanuit het zuidwesten van EE. UU. ten zuiden van Chili en Argentinië. De volwassene heeft een donkerbruin verenkleed met uitzondering van tertiaire veren die roodachtig van kleur zijn. Het uiteinde van de staart is wit. Het heeft een lengte van 60 cm en een spanwijdte van 1,2 m; Het gemiddelde gewicht is 900 g. De vrouwtjes zijn 10% groter dan de mannetjes. Het heeft sterke en scherpe klauwen. Korte en gebogen klep en aan de basis een wax-bedekking, opvallend gekleurd. Brede en ronde vleugels en tijdens het vliegen plannen ze veel. Over het algemeen is het vrouwtje groter dan het mannetje. Nest in bomen of rotsen met koppelingen van 1 tot 6 witte of blauwe eieren met bruine vlekken. Het hoofddieet is gebaseerd op hazen, konijnen, duiven, knaagdieren en, bij hun afwezigheid, hagedissen en andere reptielen.

Het is een soort van falconiforme vogel van de familie Accipitridae. Het is de grootste roofvogel in de oerwouden van de Filippijnen en een van de grootste soorten tropische adelaars. De vrouwtjes die tussen de 10-20% groter zijn dan de mannetjes kunnen een meter bereiken, wegen 7 kilo en hebben een spanwijdte van meer dan twee meter, waardoor ze de grootste roofvogels ter wereld zijn. De levensduur is 30 tot 60 jaar en meer bij de dieren die in gevangenschap worden gehouden. Het voedt zich met apen, Filippijnse colugo, sommige slangen, lemuren, monitor hagedissen, of zelfs grote vogels, zoals calaos.

De Iberische keizerarend heeft een zeer donkerbruin verenkleed door het hele lichaam, behalve in de schouders en de bovenste vleugels, die wit zijn. De nek is iets bleker dan andere delen van het lichaam en de staart is donkerder. In het geval van subadult individuen, zijn deze bruinachtig roodachtig, zonder verschillen in kleuring, en ontwikkelen ze niet het verenkleed van volwassen individuen tot vijf jaar oud, wanneer geslachtsrijpheid begint. De gemiddelde grootte van volwassenen is tussen 78 en 83 cm hoog en 2,8 kg in gewicht, hoewel vrouwtjes, groter dan mannen, 3,5 kg kunnen bereiken. De spanwijdte varieert tussen 1,8 en 2,1 m. Ze leven gemiddeld zo'n twintig jaar en hebben eenentwintig jaar in het wild gedocumenteerd en eenenveertig in gevangenschap gedocumenteerd. Hun territoria bestrijken een groot aantal habitats, van dennenbossen in berggebieden tot duinstelsels en moerassen in kustgebieden. Hun grotere dichtheden worden bereikt in vlakke landen of met zachte reliëfs, met boombewonende formaties van belang, hoewel niet dominant en met goede konijnenpopulaties.

Het is inheems in Korea, Japan, Noord-China en kustgebieden van de Russische Stille Oceaan. Het is met de Zuid-Amerikaanse harpij en de Filipijnse arend een van de grootste roofvogels in de wereld, door zijn grootte en gewicht. Elke winter migreren veel Stellers arenden naar Japan en sommigen reiken zelfs verder dan Korea. Andere individuen migreren niet, maar gaan naar open water, wanneer de winter nadert. De open wateren bieden deze adelaars gevarieerde voedselbronnen langs de kusten en meren. Stellers arenden leven grotendeels op basis van zalm. De jaarlijkse migratie van zalmen biedt een enorme overvloed hiervan voor de edelaardaren, die de kusten en rivieren waar deze vissen massaal voorkomen, vaak bezoeken. Deze roofvogels jagen zowel tijdens de vlucht als tijdens het duiken en nemen hun prooi met klauwen. Ze jagen ook in het water of op het ijs, wachtend op de mogelijkheid dat een vis tevoorschijn komt. Net als andere adelaars, steelt de Steller ook voedsel van andere vogels.

De gekroonde adelaar (Stephanoaetus coronatus) is een soort valkachtige vogel van de familie Accipitridae, de enige van het geslacht Stephanoaetus. Het bevindt zich in de bossen van sub-Sahara Afrika, waar het op grote schaal wordt verspreid.

De oostelijke keizerarend voedt zich met knaagdieren, vossen en verschillende vogels. Het leeft in prairiegebieden bezaaid met bomen, zonder in dichte bossen te gaan, vooral in Oost-Europa en een groot deel van Azië, waar het in de winter naar Oost-Afrika migreert. Er zijn kleine geïsoleerde populaties in de Oostenrijkse en Italiaanse Alpen en op het eiland Cyprus. Het lijkt qua uiterlijk en verhoudingen op de steenarend van Eurazië en Noord-Amerika, maar is iets bescheidener van formaat. Het heeft een lengte van 80 centimeter van de top tot de punt van de staart en 2 meter spanwijdte. De mannetjes wegen iets meer dan 2,5 kilo, terwijl de vrouwtjes, met name groter, 4,5 kilo kunnen wegen. Het verenpak is donkerbruin door het hele lichaam, behalve de schouders, met een karakteristieke witte kleur, aan het uiteinde van de staart, zwart met een dunne witte band aan het einde en in de nek van de nek, die lichtbruin of goudkleurig is.

Het is een soort van Falconiformes-vogel van de Accipitridae-familie die in Noord-Amerika leeft, bekend als het nationale symbool van de Verenigde Staten. Het verschijnt in het nationale wapen van dat land. De onvolwassen vormen hebben bruin gevederde bataraz; De kenmerkende witte kop en het ontwikkelde lichaam verschijnen 2 tot 3 jaar later, vóór de geslachtsrijpheid. De kleinste exemplaren zijn die uit Florida. Een mannelijke volwassene weegt 2,3 kg en heeft een spanwijdte van 1,8 m. De grootste zijn die van Alaska; de vrouwtjes kunnen meer dan 7 kg wegen en hebben een spanwijdte van ongeveer 2,5 m. In het wild leven ze in de buurt van 20 tot 30 jaar, maar hebben de capaciteit om ongeveer 50 te bereiken. En ze leven meer in gevangenschap, tot ze 60 zijn.

Het is een soort van falconiforme vogel van de familie Accipitridae die in de neotropische zone leeft. Het is de grootste adelaar op het westelijk halfrond en het zuidelijk halfrond en de enige soort van het geslacht Harpía. Zijn habitat is het regenwoud. Het is de krachtigste roofvogel, de gemiddelde afmetingen van de vrouwelijke harpijarend zijn 100 cm lang, 200 cm in overspanning en wegen 9 kg. Het mannetje heeft kleinere afmetingen (tot 196 centimeter in spanwijdte en een gewicht van ongeveer 8 kg.) Zijn verenkleed is grijs op het hoofd, zwart op de rug, bovenste deel van de vleugels en borst, en wit op het onderste deel van de vleugels. vleugels en buik De staart is zwart met drie grijze banden Ze hebben een kam van rechtopstaande veren op hun hoofd De harpij adelaar heeft een sterke snavel en klauwen die 15 cm lang kunnen worden. Ze kunnen zelfs 40 jaar leven.

Het is een soort van falconiforme vogel van de familie Accipitridae. Het is een van de bekendste en meest verspreide roofvogels op aarde. Het assortiment omvat een groot deel van Noord-Amerika, Eurazië en Noord-Afrika. Het onderhoudt sedentaire bevolkingsgroepen, zelfs op verschillende eilanden zoals Groot-Brittannië, die van de Middellandse Zee, Japan en Vancouver. De vrouwtjes zijn groter dan de mannetjes, in staat om de meter te bereiken in lengte van de piek tot de staart en de 2,3 meter spanwijdte, en een gewicht tussen 4 en 6,5 kg, terwijl het mannetje, van een grootte kleiner, hij reikt tussen 1,8 en 2 meter spanwijdte en weegt tussen 2,9 en 4,5 kg. Het verenpak is donkerbruin, wordt goud op het hoofd en de nek en wit op de schouders en de staartzijde . Bij jonge individuen zit wit meer in de staart dan bruin, een relatie die met de jaren achteruitgaat. Deze soort is opgenomen in de zogenaamde booted eagles, omdat de benen zijn bedekt met veren in plaats van een schilferige bedekking zoals in de rest. De steenarend kan met een snelheid van maximaal 240 km / u duiken, waarbij hij wordt ingehaald door heel weinig vogels, inclusief de slechtvalk, die 300 km / u kan halen. De steenarend jaagt vanuit de lucht en om die te krijgen is hij uitgerust met de typische wapens van zijn familie: sterke poten die eindigen in goed ontwikkelde klauwen, haaksnavel, grote kracht en snelheid en een krachtig zicht dat in staat is de dam honderden meters verderop te vinden. afstand. De dammen die het kan doden zijn van alle soorten en maten: muizen, konijnen, hazen, marmotten, vossen, wilde katten, marters en zelfs jonge en oude of zieke mensen van wilde geiten, herten, wilde zwijnen en gemzen en vliegende vogels en terrestrische.