Los mejores eBooks en gallego
|
COMPRAS
A memoria da choiva
Ebook escrito por Pedro Feijoo Barreiro. Me ha gustado su desarrollo , aunque admito que al leerlo en gallego me ha costado un poco
Eu son Deus e outros contos
Qué decir, que me ha encantado, un hermoso libro de cuentos para adultos visto desde los sentimientos y a través de los ojos de los niños, justo al contrario de lo que suele ser. Son unos cuentos llenos de fantasía, ternura, imaginación, pero además de dureza, tristeza, crítica social,... Una hermosa vuelta a la infancia, una reflexión sobre el mundo, sobre los adultos y sobre los niños. Niños comprometidos, niños en busca de sus sueños, críticos, concienciados y en cambio vemos ejemplos de algunos adultos perdidos.
A neve interminable
Ebook escrito por Agustín Fernández Paz. Si entrar en cuestións de crítica literaria; pois foi para a miña filla e non podo opinar. Valoro Exclusivamente o estado físico do producto:
En perfecto estado. Sen ningún pero que poñerlle - a diferencia doutros mercados aquí que veñan con marcas o danados. En este caso, todo correcto.
En perfecto estado. Sen ningún pero que poñerlle - a diferencia doutros mercados aquí que veñan con marcas o danados. En este caso, todo correcto.
Infamia
Ebook escrito por Ledicia Costas. A historia dunha morte, dun asasinato...da miseria humana.
Podería comezar dicindo que Ledicia Costas é unha especie de credo místico.
Non cre nos sinónimos. Cada palabra foi escollida cun coidado quirúrxico para ocupar o seu espazo na oración.
A obra está contruída oración a oración co mesmo coidado co que un edificio se fai ladrillo a ladrillo.
Non crea mundos complexos, non fixo a terra e as augas e mandou existir a luz...crea almas. As personaxes que viven en Merlo, un barrio coma o teu, coma o meu, son tridimensionais, ou máis...teñen un alma propia con luces e sombras, degoiros, bondade e maldade asemade. Cada personaxe é unha entidade de seu, case cunha vida propia allea á vontade da autora.
A súa descripción do horror é dun xeito poético que suaviza pero non aforra a realidade descarnada que é.
As letras dos Smith e os poemas de Félix Francisco Casanova axudan ás personaxes na súa catarse, e aos lectores a adentrarse nesas almas contradictorias e tan fondas que se dirían inescrutábeis.
A obra enteira ten o ritmo da respiración, coma se estivese viva. Ora inspira con suavidade e lentitude as descripcións das paisaxes, dos feitos cotiáns e os pensamentos flutuantes das personaxes; ora expira forte e veloz os feitos enigmáticos, traumáticos ou alienantes e as vivencias que conforman o espírito humano dende a niñez.
En Infamia seguimos a Emma Cruz que chega á universidade local para ser profesora de dereito penal. No seu novo barrio descobre as feridas de antigas desgrazas que a farán relembrar as propias; e segredos. Segredos atrapados na terra enxoita polas brétemas mestas do barrio de Merlo e que loitan por sair á superficie coma escolopendras que foxen do seu acubillo na busca de alimento.
En resumo, un thriller áxil e engaiolante sobre a infamia e a natureza humana e que ninguén debería deixar de ler.
Podería comezar dicindo que Ledicia Costas é unha especie de credo místico.
Non cre nos sinónimos. Cada palabra foi escollida cun coidado quirúrxico para ocupar o seu espazo na oración.
A obra está contruída oración a oración co mesmo coidado co que un edificio se fai ladrillo a ladrillo.
Non crea mundos complexos, non fixo a terra e as augas e mandou existir a luz...crea almas. As personaxes que viven en Merlo, un barrio coma o teu, coma o meu, son tridimensionais, ou máis...teñen un alma propia con luces e sombras, degoiros, bondade e maldade asemade. Cada personaxe é unha entidade de seu, case cunha vida propia allea á vontade da autora.
A súa descripción do horror é dun xeito poético que suaviza pero non aforra a realidade descarnada que é.
As letras dos Smith e os poemas de Félix Francisco Casanova axudan ás personaxes na súa catarse, e aos lectores a adentrarse nesas almas contradictorias e tan fondas que se dirían inescrutábeis.
A obra enteira ten o ritmo da respiración, coma se estivese viva. Ora inspira con suavidade e lentitude as descripcións das paisaxes, dos feitos cotiáns e os pensamentos flutuantes das personaxes; ora expira forte e veloz os feitos enigmáticos, traumáticos ou alienantes e as vivencias que conforman o espírito humano dende a niñez.
En Infamia seguimos a Emma Cruz que chega á universidade local para ser profesora de dereito penal. No seu novo barrio descobre as feridas de antigas desgrazas que a farán relembrar as propias; e segredos. Segredos atrapados na terra enxoita polas brétemas mestas do barrio de Merlo e que loitan por sair á superficie coma escolopendras que foxen do seu acubillo na busca de alimento.
En resumo, un thriller áxil e engaiolante sobre a infamia e a natureza humana e que ninguén debería deixar de ler.
